Al jaren lopen we rond met plannen om wat voor ons zelf te beginnen. Door ons beider achtergrond in de horeca was de keuze voor een eigen horecabedrijf al gauw gemaakt. De volgende stap was het vinden van een geschikt pand op een mooie locatie. Alle opties waren daarbij open en we hebben gezocht in Nederland, Frankrijk, Italie en zelfs in de Verenigde Staten. Veel objecten passeerden de revu, maar werden één voor één door ons afgekeurd. Te ver, te klein, te moeilijk, te duur, enzovoort. Door deze zoektocht werd echter wel steeds duidelijker wat we wel en niet wilden.
Aan het begin van de zomer vonden we zoekend op internet een mooi hotel restaurant in de Duitse Eifel. In mei hebben we hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we een kamer geboekt. Als een soort ‘mystery guest’ hebben we het pand en de omgeving aan een grondige inspectie onderworpen.
Het hotel heeft 10 hotelkamers, een restaurant, een lounge, een sauna, een zwembad en een woonhuis. Het pand zelf verkeerd in zeer goede staat, alleen is er aan de binnenkant de laatste jaren weinig meer vernieuwd. Dat vertaald zich in een ietwat oubollige inrichting en gedateerd interieur. Ook de tuin ligt er wat verwilderd en overwoekerd bij, waardoor het hotel is verstopt achter bomen en struiken. Het geheel doet hierdoor een beetje aan als vergane glorie.
Het hotel ligt op een berg op 650 meter boven de zeespiegel. Aan de overzijde is een dal en aan de achterzijde (in de achtertuin) begint het “Nationalpark Eifel”. Zowel in de zomer als in de winter is hier genoeg te doen. Het dal aan de overzijde biedt vanaf het terras een prachtig uitzicht voor de gasten. In de zomer lopen er vooral koeien, maar in de winter kan er worden gerodeld en kun je er skiën. Vanuit de achtertuin loop je zo het woud in waar diverse wandelroutes door de bossen, langs beekjes en het stuwmeer open. In de winter vindt je hier verschillende langlaufloipen. De overweldigende natuur verraste ons en we waren helemaal verkocht toen we ’s-avonds herten over de weg zagen lopen.
Weer terug hebben we contact opgenomen met de makelaar in Duitsland voor meer informatie en een bezichtiging. Tijdens ons eerste bezoek hadden we alleen onze eigen kamer gezien en de algemene ruimtes. Tijdens de bezichtiging kregen we ook de rest van de kamers te zien en alles wat er zich achter de schermen afspeelt. Het gedateerde interieur was een terugkerend thema in alle kamers. Echter de keuken was de grootste verassing. Deze is niet meer te redden en moet helemaal worden vernieuwd. Een andere verassing was de enorme kelder die onder het hele pand loopt. De wirwar van gangen en kamers doet nog het meest denken aan een oude bunker. Ondanks deze nieuwe ontdekkingen bleef onze indruk positief.
In de tussentijd hadden we al besloten dat we ons huis wilden verkopen. We waren inmiddels zeker dat we wat voor onszelf wilden gaan beginnen en dat ons huis dan toch verkocht zou moeten worden. Omdat huizen gezien de economische situatie op dit moment lang te koop staan, hebben we het huis in augustus te koop gezet. Het zou toch nog wel even duren voor we het verkocht zouden hebben, zo dachten we. Een week later hadden we al een eerste bezichtiging en tot onze stomme verbazing was het huis binnen vijf weken verkocht aan die eerste kijker. Met deze kennis moesten we nu nog haast gaan maken ook.
Om zeker te zijn dat we een goede koop zouden doen zijn we eerst meer onderzoek gaan doen. Gesprekken met de gemeente, brandweer en het toeristenbureau, zoeken naar informatie en op internet. Iedere keer ontdekten we weer een mogelijk obstakel, om vervolgens te ontdekken dat niets in de weg stond. Ook gesprekken met de bank verliepen goed. Na nog twee bezichtigingen en een inspectie door de gemeente en de brandweer hebben we een eerste bod uitgebracht. Begin november werd ons tweede bod door de verkoper geaccepteerd. Deze week op 15 december gaan we nu het koopcontract tekenen. In februari zal de overdracht plaatsvinden en kunnen we beginnen.
